با کمک عکاسی می توان در جنبه های خاصی از معماری یک ساختمان دقیق شد و نشان داد که معماری به کار برده شده تحت تاثیر شرایط مختلف، چه ویژگی ها و تفاوت هایی می تواند داشته باشد.در نهایت، بدون شک عکاسی می تواند شرایطی را فراهم آورد که ساختمان هایی که بسیار دور از یکدیگر ساخته شده اند، بتوانند در کنار یکدیگر قرار بگیرند تا متخصصان راحت تر از گذشته بتوانند جنبه های مختلفی از آن ها را با یکدیگر مقایسه کرده و بررسی کنند.

در این راستا، سبک های مختلفی از معماری می توانند به تمامی گوشه های دنیا سفر کنند و امکان دسترسی به سبک های مختلفی از ساختمان ها برای دانشجویان فراهم شده است. بدون حضور عکاسی، این دانشجویان تنها امکان اتکا به سبک معماری بومی منطقه ای خود را داشتند و رشد و پیشرفت معماری در بسیاری از گوشه های مختلف دنیا ممکن نبود.

پیامد ها

اثر عکاسی بر هنر معماری پیامد های بسیار جالبی داشته است. یکی از جالب ترین و ابتدایی ترین پیامد های حضور عکاسی در هنر معماری، همگن سازی هنجار های معماری در سرتاسر دنیا بوده است؛ چرا که معماران مختلف امکان بررسی طرح های مشترکی را به طور همزمان داشته اند که نتیجه ی آن انفجاری از ایده های مبتکرانه و بسیار متفاوت بوده است. ناگهان امکان پذیرش، بازتاب و معرفی سبک های معماری فرهنگ های مختلف دنیا، در اختیار مردمانی با فرهنگ های متفاوت قرار گرفت.

این بدان معناست که هر فرهنگ، امکان تشدید و استفاده از المان هایی از فرهنگ های مختلف در هنر معماری بومی منطقه ای به وجود آمد.

این اتفاق به رغم وجود راهکارهای مناسب در هنر معماری بومی هر منطقه، رخ داد. البته در این راستا، معماری خود نیز دستخوش تغییراتی شد. ناگهان ساختمان ها تنها به صرف دیده شدن ساخته نشدند، بلکه طراحان تلاش می کردند تا نتیجه ی نهایی در عکس ها نیز به خوبی خود را نشان دهد. در مدت زمان کم، رویکرد بسیاری از طراحان از ساخت بنایی مطابق با خواسته های مشتری تغییر کرد و بسیاری از طراحان به ساخت بناهایی که بتوانند در سطح جهانی توجه بسیار زیادی را به خود جلب کنند، علاقه مند شدند.

ثبت زمان

عکاسی نه تنها امکان ثبت بهترین وضعیت یک ساختمان، بلکه امکان ثبت شرایط آن ها در طول زمان را نیز فراهم آورد. این پیامد، امکان دیدن ساختمان ها نه تنها در وضعیت کنونی، بلکه امکان دنبال کردن آن ها در طول تاریخ را نیز فراهم آورد. در نتیجه ی این اتفاق، امکان بررسی شرایط یک ساختمان در طول زمان و در صورت وجود ساکنین و افزایش سن آن نیز، فراهم شد.با کمک عکاسی، امکان بررسی معماری ساختمان ها قبل و پس از خرابی آن ها نیز وجود دارد.

این بدان معناست که با وجود عکاسی، امکانات بسیار بهتری برای ثبت تاریخچه یک بنا وجود دارد. از سویی دیگر، این بدان معناست که خیلی سریع مردمان در مورد اتفاقاتی که رخ می داد و معماری بناهای مختلف آگاه شدند. آن ها خیلی سریع متوجه کمبود های یک ساختمان شدند و شروع به ایجاد یک آگاهی جمعی در مورد فرهنگ و تاریخچه ساختمان های قدیمی کردند.

ساختار

در مبحث اثر عکاسی بر هنر معماری میتوان گفت عکاسی نه تنها شکل نهایی یک ساختمان را می تواند ثبت کند، بلکه امکان ثبت مراحل مختلفی که یک سازه ساخته می شود را نیز فراهم می آورد. این امر امکان بررسی روند کلی ساخت یک ساختمان، در کنار انواع مختلف مواد اولیه و تکنیک های ساخت و همچنین افرادی که در ساخت آن مشارکت داشته اند را میسر می کند. این زمانی بود که عنصر انسانی نیز در تصاویر معماری وارد شد.

افرادی که کار ساخت بنا را انجام می دادند در کنار ساختمان و در تصاویر مربوط به فرایند ساخت حضور داشتند.

ساختمان چیست؟

آیا ساختمان همان چیزی است که شما قبل از کشف تاریخچه ای که آن را در بر می گیرد؛ مردمانی که در آن زندگی می کنند و دست هایی که آن را ساخته اند، می بینید؟ و کدام یک مهم تر است: مردمی که در گذشته در یک مکان زندگی کرده اند و یا مردمی که امروز و یا در آینده در آن سکنا خواهند گزید؟ پاسخگویی به سوالات بالا آسان نیست و البته نکته ی اصلی هم پاسخ گویی به این سوالات نبود. بیشتر اوقات، درک زیبایی هنر با پرسیدن سوالاتی از این قبیل مشخص می شود.

سوالات صحیح، می توانند ارزش بیشتری را نسبت به پاسخ های احتمالی داشته باشند، چرا که آن ها می توانند مخاطب را در خصوص نتایج حاصل از یک عملکرد به فکر فرو ببرند تا اثر آن بر روی فرد و جامعه ای که در آن زندگی می کند را مورد بررسی قرار دهد.

ساختمان هایی با معماری انتزاعی (abstract)

در همین زمان بود که عکاسی معماری به مردم این امکان را داد تا به جوهره ی واقعی بسیاری از مسائل دست پیدا کنند. بسیاری ممکن است معتقد باشند که یک ساختمان، تنها یک سازه ی معمولی است و هیچ نکته ی خاصی در مورد آن وجود ندارد. اما هنر معماری بدون شک ورای این باور ساده و پیش پا افتاده قرار دارد. تمامی سازه های منحصر به فرد در واقع تنها یک ساختمان نیستند، بلکه تاریخچه ای از تمامی ساختمان های ساخته شده در گذشته و محل بررسی ایده های مختلف و اکتشافات جدید هستند. اثر عکاسی بر هنر معماری کاملا در جاودانگی اثر مؤثر است.

سبک

عکاسی به راحتی این فرایند را تسریع کرده است. در واقع این اتفاق از طریق دستیابی دانجشویان به بررسی ساختمان های مختلف و جمع آوری ایده هایی که منبع الهام آن ها بوده است، ممکن شده است. مقایسه ی بسیاری از موارد در طول زمان های مختلف، در فضاهای مختلف و به روش های مختلف ممکن شد و به همین ترتیب نقاط مشترک طرح های موفق و شکست خورده در مکان های مختلف به راحتی به نمایش درآمد. این بدان معناست که شما می توانید ساختمان ها را بر اساس سبک های مختلف، بلندی آن ها، رنگ بندی و حتی ساکنان آن ها دسته بندی کنید.

از سویی دیگر، رعایت بسیاری از موارد مانند قواعد و قانون های طلایی در ساخت ساختمان ها به صورت تصاویری مدون در اختیار مردمان عادی قرار گرفت و آن ها توانستند تاثیر استفاده از آن ها، مانند قانون نسبت های طلایی را در ساخت یک بنا به صورت تصویری بررسی کنند.

بدین شکل، کشف و تحلیل قوانین وجود در ساخت ساختمان های موفق و ساختمان هایی که ساخت آن ها با شکست روبرو شد، به امری آسان و قابل دسترس تبدیل شد. بدین شکل، تنها از طریق عملکرد بسیار ساده ی یک دوربین عکاسی، حجم قابل توجهی از اختراعات و پیشرفت ها در زمینه ی معماری ممکن شد.

ایجاد ابعاد بیشتر

در نهایت در مبحث اثر عکاسی بر هنر معماری میتوان بیان کرد که با کمک عکاسی، ضبط یک عنصر سه بعدی در یک فضای دو بعدی ممکن است اما این کار می تواند ابعاد بسیار بزرگتری از یک بنا را در اختیار بینندگان و مهندسان در سرتاسر دنیا قرار دهد. به بیان دیگر، عکاسی توانسته است انقلابی در معماری به وجود آورد. عکاسی در واقع هنر ساخت بناهای زیبا را به وجود آورده و همگن ساخته است. این بدان معناست که معماری مدرن مدیون هنر است.

در واقع معماری مدرن بر پایه های هنر شکل گرفته و ساخته شده است. در نهایت این دو به قدری به یکدیگر نزدیک هستند و در هم ادغام شده اند که تصور هر کدام بدون دیگری ممکن نیست. می توان عکاسی را روح معماری تعبیه کرد.