دنیای امروز ما ، چرخ ِ صنعت کشورهای در حال توسعه است، که در حال چرخش می‌باشد. بسیاری از کشورهای صنعتی نوپا و جوان بستر مناسبی برای فعالیت فعالان اقتصادی و صنعتکاران فراهم آورده است که در میان آنها، هنر نیز جزء ملموس‌ترین پیشه‌های پیوندخورده با چنین بستری به شمار می‌رود. هنر با آنکه نسبت به صنعت، غریب به نظر می‌رسد اما سوار بر چرخ ِ چرخ ‌دنده‌ های صنعت به سرعت در حال پیشروی است. بنابراین، جای تعجب ندارد که هنرمندان نیز در عرصه صنعت دستی بر آتش داشته باشند و با یدک کشیدن عناوین پیشه‌های عدیدی اعم از عکاس صنعتی، طراح صنعتی، معمار صنعتی و… تجارب، مهارت‌ها و تخصص‌های فنی خود را تلفیق کنند.

اگر بخواهیم طرز قرارگیری عکاسی خطوط تولید را در میان سبک ‌های عکاسی تشریح دهیم، بهتر است آن را به عنوان یک شاخه یا سبک مجزا در نظر نگیریم. این عکاسی بیش از آنکه یک سبک مجزا باشد، زیر مجموعه یا شعبه عکاسی صنعتی است که عکاس صنعتی به آن اشراف دارد.پیچیدگی و ازدحام ناشی از گره‌خوردگی برای این مدل عکاسی نیازمند برنامه ‌ی منسجم و از پیش تعیین شده است. از آنجا که عکاسان صنعتی متبحر، با کسب تجارب متعدد عکاسی کرده‌اند، قادرند با چنین مسائلی با روند بهتری مواجه شده و آن را مدیریت نمایند. در مقابل، برخی عکاسان صنعتی بی‌تجربه یا کم تجربه، با ورود به کارخانه و دیدن درهم‌ آمیختگی‌ها و آشفتگی‌ها رنگ باخته و تمرکز روی هدفشان را از دست می‌دهند.

از آنجا که عرصه عکاسی عرصه‌ای هنری است، تلفیق صنعت و عکاسی دیدی هنری به مسائل صنعتی بر جای می‌گذارد. بسیاری از عکاسان مبتدی بر این تصورند که سردی یا خشکی ماشین آلات یا ابزارهای خط تولید با ایستادن کنار اپراتورها قابل جبران است. از این رو، عده کثیری از آنان در تلاش هستند تا طی اقداماتی این روند را به همراه اپراتورها ثبت کنند. این تصاویر که بی‌شک مشابه عکس‌های یادگاری است، شباهت چندانی با تصاویر حرفه‌ای عرصه تصاویر خط تولید ندارد. در مقابل، عکاسان صنعتی پیشرفته با تکیه بر توانایی، سابقه و تجربه تصاویری جزئی و زیبا خلق کرده که حتی اپراتورها پس از چندین سال کار با دستگاه آن را نمی‌شناسند.