نورپردازی در عکاسی

نورپردازی در عکاسی چیست؟

نورپردازی در عکاسی به فرآیندی گفته می ‌شود که در آن نور به‌ طور دقیق و کنترل‌ شده به سوژه یا صحنه ‌ای تابانده می ‌شود تا به نتایج دلخواه در تصاویر دست یابیم. نورپردازی یکی از اصول اساسی در عکاسی است که در کنار بهترین دوربین عکاسی تاثیر بسزایی بر جلوه و کیفیت تصاویر دارد. این فرآیند شامل تنظیم منابع نوری مختلف، مانند نور طبیعی یا مصنوعی و استفاده از تجهیزات نورپردازی مانند فلاش، رفلکتور و دیفیوزر می ‌شود.

انتخاب نوع و جهت نورپردازی بستگی به هدف عکاس و نوع عکاسی دارد. به طور کلی، نورپردازی صحیح می ‌تواند به بهبود کنتراست، تاکید بر جزئیات مهم و خلق تصاویر زیبا و حرفه‌ ای کمک کند. کنترل دقیق نور و استفاده از تجهیزات مناسب، ابزارهای کلیدی برای دستیابی به نتایج مورد نظر در عکاسی هستند.

انواع مختلف نور در نورپردازی

نورپردازی یکی از عوامل حیاتی در عکاسی است که می تواند تأثیر بسزایی بر کیفیت و جلوه تصاویر داشته باشد. انواع مختلفی از نورها در نورپردازی وجود دارند که هر یک نقش خاصی در خلق تصاویر ایفا می کنند. در این مقاله به بررسی سه نوع اصلی نورپردازی: نور اصلی، نور ثانوی یا پر کننده، و نور پشتی می پردازیم.

نور اصلی (Main Light)

نور اصلی، یا همان نور کلیدی، مهم‌ ترین منبع نوری در نورپردازی است که بیشترین تاثیر را بر ظاهر کلی سوژه دارد. این نور معمولا از یک منبع نور قوی مانند یک چراغ استودیویی یا فلاش خارجی تامین می شود. نور اصلی مسئول ایجاد سایه ها و برجسته کردن ویژگی های کلیدی سوژه است.

ویژگی ها و کاربردها

• جهت‌دهی به تصویر: نور اصلی تعیین‌کننده جهت و شدت نور است و به کمک آن می توان زاویه های مختلف سوژه را به خوبی نمایش داد.
• ایجاد عمق و بعد: با قرار دادن نور اصلی در زوایای مختلف، می توان به تصویر عمق و بعد بخشید. به عنوان مثال، نورپردازی جانبی باعث ایجاد سایه های جذاب و افزایش کنتراست می شود.
• تأکید بر جزئیات: نور اصلی به برجسته کردن جزئیات مهم سوژه کمک می کند، به ویژه در عکاسی پرتره که جزئیات صورت بسیار مهم هستند.

نکات کاربردی

• ارتفاع و زاویه: نور اصلی معمولا در ارتفاعی قرار می گیرد که کمی بالاتر از سطح چشم سوژه باشد و از زاویه‌ای مناسب به سمت پایین تابیده شود تا سایه های طبیعی ایجاد کند.
• تنظیم شدت: شدت نور اصلی باید به گونه ‌ای تنظیم شود که سوژه به خوبی روشن شود، اما نه آنقدر شدید که جزئیات را از بین ببرد یا سایه های ناخواسته ایجاد کند.
• نرم کردن نور: در مواردی که نیاز به نور نرم‌ تر و ملایم ‌تر است، می توان از دیفیوزرها یا سافت ‌باکس ها استفاده کرد.

نور ثانوی یا پر کننده (Fill Light)

نور ثانوی یا پر کننده به منظور کاهش کنتراست و پر کردن سایه هایی که توسط نور اصلی ایجاد شده‌اند، در انواع عکاسی مانند عکاسی صنعتی استفاده می شود. این نور معمولا ضعیف ‌تر از نور اصلی است و به نرم کردن سایه ها و متعادل کردن نور در تصویر کمک می کند.

ویژگی ها و کاربردها

• کاهش کنتراست: نور ثانوی به کاهش کنتراست بین بخش های روشن و سایه ‌دار تصویر کمک می کند و به ایجاد تعادل نوری کمک می کند.
• ملایم کردن سایه ها: این نور سایه های سختی که توسط نور اصلی ایجاد شده‌اند را نرم می کند و تصویری یکنواخت‌تر و دلپذیرتر ارائه می دهد.
• ایجاد جزئیات در سایه ها: با استفاده از نور ثانوی، می توان جزئیات موجود در بخش های سایه‌دار تصویر را بهتر نشان داد.

نکات کاربردی

• شدت نور: شدت نور ثانوی باید کمتر از نور اصلی باشد. این نور معمولا به گونه‌ای تنظیم می شود که سایه ها را پر کند بدون اینکه سایه های اصلی کاملا از بین بروند.
• جهت و زاویه: نور ثانوی معمولا از زاویه‌ای مخالف نور اصلی تابیده می شود تا سایه های ایجاد شده را پر کند. می توان آن را در ارتفاع و زاویه‌ای مشابه نور اصلی قرار داد.
• ابزارهای پر کننده: می توان از رفلکتورها، سافت‌باکس ها و دیفیوزرها برای ایجاد نور پر کننده نرم و ملایم استفاده کرد.

نور پشتی (Back Light)

نور پشتی، یا همان نور پس ‌زمینه، نوری است که از پشت سوژه تابیده می شود. این نور به ایجاد بعد و جداسازی سوژه از پس‌ زمینه کمک می کند و اغلب برای ایجاد جلوه های دراماتیک و برجسته کردن خطوط و شکل های سوژه استفاده می شود.

ویژگی ها و کاربردها

• ایجاد عمق و بعد: نور پشتی به ایجاد عمق در تصویر کمک می کند و سوژه را از پس‌زمینه جدا می کند، به ویژه در تصاویر پرتره و ماکرو.
• تأکید بر خطوط و شکل ها: این نور به برجسته کردن خطوط و شکل های سوژه کمک می کند و تصاویری دراماتیک و زیبا ایجاد می کند.
• ایجاد هاله نوری: نور پشتی می تواند به ایجاد هاله‌ای نورانی در اطراف سوژه کمک کند که به تصاویر حس و حال خاصی می بخشد.

نکات کاربردی

• جهت و زاویه: نور پشتی معمولا از پشت و کمی بالاتر از سوژه تابیده می شود تا هاله نوری مناسبی ایجاد کند. می توان آن را به گونه‌ای تنظیم کرد که به طور مستقیم به لنز دوربین برخورد نکند.
• شدت نور: شدت نور پشتی نباید خیلی زیاد باشد تا سوژه را بیش از حد روشن نکند و تصویر را نپوشاند.
• استفاده از دیفیوزر: در صورتی که نیاز به نور ملایم‌تر دارید، می توانید از دیفیوزرها برای نرم کردن نور پشتی استفاده کنید.

اصول نورپردازی در عکاسی

درک اصول نورپردازی به عکاسان اجازه می دهد تا نحوه به تصویر کشیدن سوژه هایشان را کنترل و دستکاری کنند. در اینجا اصول کلیدی نورپردازی در عکاسی آمده است:

کیفیت نور

کیفیت نور به میزان خشن یا نرم بودن آن بر روی سوژه اشاره دارد. نور شدید سایه ها و هایلایت های کاملا مشخصی ایجاد می کند که اغلب توسط نور مستقیم خورشید یا نور مصنوعی قوی ایجاد می شود. از سوی دیگر، نور ملایم، انتقال ملایمی بین نور و سایه ایجاد می کند که برای عکاسی پرتره و طبیعت بی‌ جان بسیار جذاب است. نور ملایم را می ‌توان از طریق آسمان ابری، پخش‌کننده  ها یا تابش نور از سطوح به دست آورد.

جهت نور

جهتی که از آن نور بر روی سوژه می افتد، بر نحوه تأکید بر بافت ها و اشکال تأثیر می گذارد. نورپردازی جلو، که در آن نور از پشت عکاس می تابد، سایه ها را به حداقل می رساند و یکنواخت روشنایی را فراهم می کند. نورپردازی جانبی، از سمت چپ یا راست سوژه، بافت ها را بهبود می بخشد و از طریق سایه ها عمق ایجاد می کند. نور پس ‌زمینه، با نوری که از پشت سوژه می ‌آید، می  تواند سیلوئت‌ ها یا جلوه  های نورپردازی حاشیه ‌ای ایجاد کرده، درام یا برجسته کردن خطوط کلی را اضافه کند.

شدت نور

شدت به روشنایی یا تیرگی نوری که روی سوژه می افتد اشاره دارد. کنترل شدت به عکاسان اجازه می دهد نوردهی را تنظیم کرده و جزئیات خاص را برجسته کنند. نور با شدت بالا را می توان برای صحنه های پر جنب و جوش و پرانرژی استفاده کرد، در حالی که نور با شدت پایین، فضای آرام یا صمیمی تری ایجاد می کند.

رنگ نور

دمای رنگ نور بر حال و هوای کلی و نمایش رنگ در عکس ها مخصوصا برای عکاسی محصول تأثیر می گذارد. نور روز معمولا با دمای رنگ حدود 5500 کلوین خنثی در نظر گرفته می شود، در حالی که تن های گرمتر در حدود 3200 کلوین با طلوع، غروب خورشید یا روشنایی داخلی مرتبط هستند. درک و تنظیم دمای رنگ، نمایش دقیق رنگ یا جلوه های رنگ خلاقانه را تضمین می کند.

نسبت روشنایی

نسبت های روشنایی تعادل بین روشن ترین و تاریک ترین قسمت های یک تصویر را توصیف می کنند. نورپردازی با روشنایی بالا از حداقل کنتراست استفاده می کند و در نتیجه حسی روشن و مطبوع برای عکاسی پرتره یا تجاری ایجاد خواهد کرد. نورپردازی با روشنایی کم از کنتراست‌ های قوی با سایه  ها و هایلایت  های عمیق استفاده می  کند که برای جلوه  های دراماتیک ایده‌ آل است.

اصلاح کننده های نور

اصلاح‌کننده‌ ها مانند بازتابنده‌ ها، دیفیوزرها، چترها و سافت ‌باکس  ها به عکاسان اجازه می ‌دهند نور را با دقت بیشتری دستکاری و کنترل کنند. بازتابنده ها نور را به سوژه پرتاب می کنند، سایه ها را پر می کنند یا نقاط برجسته ایجاد می کنند. دیفیوزرها منابع نور خشن را نرم می کنند، در حالی که چترها و سافت ‌باکس  ها نور را به طور یکنواخت پخش می  کنند تا نور ملایم ‌تر و جذاب ‌تری داشته باشند.

ترکیب با نور

فراتر از جنبه های فنی، ترکیب با نور شامل استفاده از نور برای هدایت توجه، ایجاد عمق یا انتقال احساسات است. با استفاده از تکنیک هایی مانند خطوط اصلی، کادربندی، یا کیاروسکورو (تضادهای قوی بین نور و تاریکی)، می توان چشم بینندگان را در تصویر هدایت کرد.

درک نور محیط

نور محیط، چه طبیعی و چه مصنوعی، نور پایه را برای یک صحنه تعیین می کند. ادغام نور محیط با منابع نور اضافی به عکاسان اجازه می دهد تا نوردهی را متعادل کرده و یک روایت بصری منسجم ایجاد کنند.

آزمایش و سازگاری

تسلط بر اصول نورپردازی از طریق آزمایش و سازگاری با محیط ها و موضوعات مختلف حاصل می شود. درک نحوه تعامل نور با سطوح، بافت ها و رنگ های مختلف، عکاسان را قادر می سازد تا نتایج را به طور موثر پیش بینی و کنترل کنند.

ثبات و کنترل

نور ثابت سبک عکاس را بهبود می بخشد و نتایج قابل پیش بینی را در جلسات یا پروژه های مختلف تضمین می کند. ایجاد یک محیط روشنایی کنترل شده با تنظیمات قابل تنظیم و تجهیزات قابل اعتماد به تصاویر با کیفیت حرفه ای کمک می کند.

آموزش چند تکنیک پرکاربرد نور پردازی در عکاسی

در عکاسی، تکنیک  های نورپردازی نقش مهمی در ایجاد حالت، تاکید بر سوژه  ها و شکل‌ دهی زیبایی‌ شناسی کلی تصویر دارند. در اینجا یک مرور کلی از برخی تکنیک های نورپردازی در عکاسی رایج را بررسی می کنیم.

تکنیک نور طبیعی – Natural Light

عکاسی با نور طبیعی از منابع نور محیطی مانند نور خورشید یا نور ماه استفاده می کند. این نور به دلیل نرمی و گرمی آن، ایده آل برای پرتره در نظر گرفته می شود. عکاسان اغلب در ساعات طلایی (طلوع و غروب خورشید) عکسبرداری را برای جذاب ترین نور طبیعی برنامه ریزی می کنند.

تکنیک نور تخت – Flat Light

نور صاف به طور یکنواخت سوژه را روشن می کند، سایه ها را به حداقل می رساند و کنتراست را کاهش می دهد. در حالی که ممکن است فاقد عمق باشد، اما در شرایطی که جزئیات ظریف نیاز به برجسته سازی بدون سایه های دراماتیک دارند، مفید است.

تکنیک نورپردازی از پشت – Backlight

نور پس زمینه منبع نور اصلی را در پشت سوژه قرار می دهد و شبح هایی ایجاد می کند یا بر خطوط برجسته تأکید می کند. عمق و درام را به تصویر اضافه می کند که اغلب در پرتره ها یا ایجاد جلوه های جوی استفاده می شود. البته ممکن است در فیلم تبلیغاتی نیز به کار گرفته شود.

تکنیک نورپردازی یک طرفه – Split Lighting

نورپردازی تقسیم شده صورت سوژه را به دو نیمه مساوی تقسیم می کند، یک طرف آن روشن می شود و طرف دیگر در سایه باقی می ماند. این تکنیک جلوه ‌ای چشمگیر و خلق می ‌کند که معمولا در عکاسی پرتره به دلیل جلوه دراماتیک آن استفاده می ‌شود.

  تکنیک نور نرم – Soft Light

نور ملایم پخش شده و آرام است و سایه های خشن ندارد. به آرامی اطراف سوژه  ها می  پیچد و رنگ‌ ها و بافت  های پوست را جذاب می ‌کند. نور نرم اغلب از طریق نور طبیعی در روزهای ابری یا پخش کننده های مصنوعی مانند سافت باکس و چتر به دست می آید.

 تکنیک نور سخت – Hard Light

نور سخت سایه‌ های کاملا مشخص و کنتراست  های واضح ایجاد می ‌کند. از یک منبع کوچک و متمرکز مانند نور مستقیم خورشید یا نورافکن می آید. نور سخت می تواند تصاویر پررنگ و پویا با تاثیر بصری قوی ایجاد کند.

تکنیک نورپردازی حلقه‌ای – Loop Lighting

نور حلقه ای سایه کوچکی از بینی سوژه ایجاد می کند که به سمت گونه امتداد می یابد. مشخصه آن سایه ‌ای به شکل حلقه ‌ای ظریف در زیر بینی است که باعث ایجاد بعد و عمق در پرتره  ها می ‌شود.